26 września, po całodziennych krwawych walkach, Niemcy spychają załogę Mokotowa na niewielki obszar, ograniczony ulicami Różaną, Kazimierzowską, Ursynowską i Puławską. Gen. Antoni Chruściel „Monter” kieruje do ppłk. „Karola” depesze nakazujące dalszą obronę dzielnicy, ale rozkazy nie dochodzą na czas. Ppłk „Karol” wraz ze sztabem 10. DP przechodzi kanałami do Śródmieścia. Aby utrudnić Powstańcom ucieczkę, Niemcy piętrzą w kanałach wodę, przez włazy wrzucają granaty, chemikalia i worki z piaskiem.
Wieczorem 26 września Niemcom udaje się w końcu zająć koszary SS w budynku szkoły powszechnej nr 36 przy ul. Woronicza 8. Polacy zdobyli obiekt na samym początku Powstania i bronili go przez kilka tygodni. 24 września, po zajęciu Królikarni, Niemcy z impetem nacierają na szkołę. 25 września budynek kilkakrotnie przechodzi z rąk do rąk. Zacięte walki trwają do 26 września.
Tego dnia, dowództwo niemieckie występuje z propozycją rokowań kapitulacyjnych. Spotkanie z parlamentariuszami niemieckimi ma miejsce w Śródmieściu, na ul. Łuckiej.
Tekst powstał na podstawie materiałów z Muzeum Powstania Warszawskiego.